1>1>1>1>
ជំងឺបង្កឡើងដោយវីរុស (Viral diseases)
ដំណាំប៉េងប៉ោះតែងតែជួបប្រទះការបំផ្លាញដោយវីរុសច្រើនប្រភេទ
ប៉ុន្តែក្នុងចំណោមជំងឺវីរុសទាំងអស់នោះនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើងតែងជួបជំងឺសំខាន់ៗបីគឺ៖
1>1>1>1>1>
ជំងឺរួញហើយជ្រៀកស្លឹក (Cucumber mosaic virus)
ជំងឺប្រភេទនេះតែងបំផ្លាញយ៉ាងខ្លាំងទៅលើដំណាំជាច្រើន
ក្នុងនោះក៏មានដំណាំប៉េងប៉ោះផងដែរ ។
រោគសញ្ញាបំផ្លាញ
តំណាក់កាលលូតលាស់ដំបូងពីអាយុសំណាប
រហូតដល់ចេញផ្កា ១០០%
តែងសង្កេតឃើញរោគសញ្ញាលេចឡើងជាបណ្ដើរៗ ដំបូងស្លឹកពិតរបស់ដំណាំប៉េងប៉ោះថ្នាក់ទីមួយមាសភាព
ខៀវក្រម៉ៅ គែមស្លឹកមានសភាពជាបំណែកៗ និងខ្ញុល ពេលខ្លះសភាពដូចជាបន្លា
ធ្វើឲ្យស្លឹកប្រែពណ៌ទៅជាបៃតងចាស់ពីថ្នក់ដំបូង នៅពេលប៉េងប៉ោះចេញផ្កា ១០០%
គេពិនិត្យឃើញច្បាស់ស្លឹកទាំងអស់រួញក្រញាញ់បាស់ឡើងលើអាចឲ្យដំណាំចេញផ្កាបាន ប៉ុន្តែមិនមានផ្លែដូចជំងឺវីរុស
ដ៏ទៃទៀតឡើយ ហើយដើមដែលកើជំងឺនេះលែងលូតលាស់បន្តទៅទៀត។
លក្ខខ័ណ្ឌបង្កជំងឺ
អាកាសធាតុប្រែប្រួលពីត្រជាក់ទៅក្ដៅ
សំណើមដីខ្ពស់
កំដៅប្រែប្រួលជាពិសេសភាគរយនៃសមាសធាតុអាសូតខ្ពស់លើសពីសេក្ដីត្រូវការរបស់ដំណាំនាំឲ្យជំងឺនេះមានការកកើតយ៉ាងលឿន
ព្រមទាំងឆ្លងពីដើមមួយទៅដើមួយទៀតតាមរយៈចៃ
(Aphid) និងអំពើមេកានិចផ្សេងៗ។
វិធានការបង្កា និងកំចាត់
ថ្នាលសាបកូនត្រូវបាចជីទ្រាប់បាទប្រភេទ P2O5 មិនត្រូវប្រើជី N ខ្ពស់នៅពេលអាយុកាលដំបូង ។ កំចាត់ភ្នាក់ងារចំលង
និងដកដើមដែលលេចចេញសញ្ញខុសពីធម្មតាចោល ត្រូវប្រើអាកុលលាបឧបករណ៍កាត់មែក និងស្លឹក
ក្រោយពីកាត់មែក ឬស្លឹកនៅដើមណាដែលមានសញ្ញា ខុសពីធម្មតា ។ ប្រើប្រាស់ពូជធន់ និងកំចាត់សត្វល្អិតចង្រៃ (Dr.
Lowell L. Black AVRDC,1996) ។
1>1>1>1>2>
ជំងឺរួញស្លឹកពណ៌លឿង (Tomato
yellow leaf curl virus)
ជំងឺនេះគេអាចហៅបានថា ជំងឺរួញត្រួយ វាបំផ្លាញដំណាំច្រើនប្រភេទដូចជា ត្រសក់
ល្ហុង មីឡុង ល្ពៅ ម្ទេស ។ ជំងឺនេះលេចចេញជាលក្ខណៈធ្ងន់ធ្ងរនៅសហរដ្ឋអាមេរិកភាគខាងត្បូងនៃរដ្ឋ California ក្នុងឆ្នាំ ១៩៦០ ។
រោគសញ្ញាបំផ្លាញ
លេចឡើងនៅពេលអាកាសធាតុស្ងួត
ធា្លក់ខ្យល់ត្រជាក់ ជាពេលវេលាដែល រុយស និងចៃបៃតងចេញបង្កកំណើត
និងបំផ្លាញពេលនោះសញ្ញាបំផ្លាញអាចលេចឡើងជាបណ្ដើរៗ
ដំបូងស្លឹកខាងចុងប្រែពណ៌ពីបៃតងទៅពណ៌លឿងខ្ចី ហើយចាប់ផ្ដើមកោងស្លឹកឡើងលើ
ហើយរួញជាបណ្ដើរពីលើចុះមកក្រោម ។
ស្លឹកក៏កាន់តែប្រែពណ៌ទៅពណ៌លឿងទាំងស្រុងពេញទូទាំងដើមធ្វើឲ្យទងផ្ការួញ ផ្លែ
ឬសលូតលាស់យឺត ចំពោះការផលិតពូជគ្រាប់ពូជស្ពៀត
ប៉ុន្តែមិនធ្វើឲ្យប៉េងប៉ោះងាប់ភ្លាមនោះទេ ។
លក្ខខ័ណ្ឌបង្កជំងឺ
ការរីកសាយភាយនៃមេរោគនេះយ៉ាងលឿនពីដើមមួយទៅដើមមួយទៀត
ដោយភ្នាក់ងារបង្ករោគពិសេស គឺរុយស ចៃអាហ្វីសដ ជញ្ជក់យករុក្ខរសបន្តពីដើមមួយទៅដើមមួយ
ហើយអាចបន្សល់ទុកពីរដូវមួយទៅរដូវមួយ ដោយមានរុក្ខជាតិជំរកពិសេសគឺ
រុក្ខជាតិអំបូរសូឡាណាសេ ។
វិធានការបង្កា និងកំចាត់
បំបាត់នៅជំរករបស់ភ្នាក់ងារចំលងរោគ
ធ្វើអនាម័យចំការមុនពេលដាំ និងកំពុងលូតដុះលូតលាស់ គ្រម់គ្រង់សំណើម និងសីតុណ្ហភាពដី
កាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ជីអាសូត ប្រើប្រាស់ពូជធន់ និងវិធានការណ៍ំគីមីកំចាត់ពពួកចៃ
និងរុយស (ធីវ វណ្ណធី ,២០០០)។
1>1>1>1>3>
ជំងឺរួញស្លឹកឡើងលើ(Tomato
leaf curl mosaic virus)
ជំងឺប្រភេទនេះភាគច្រើនបំផ្លាញលើដំណាំដូចជា ម្ទេស ត្រប់ ល្ពៅ ត្រឡាច
និងសណ្ដែកអង្គុយ។
រោគសញ្ញបំផ្លាញ
ដំបូងត្រួយប៉េងប៉ោះប្រែពណ៌ពីបៃតងទៅជាពណ៌លឿងពពាលៗ
ហើយសៗគែមស្លឹកពិសេសគឺ នៅពេលប៉េងប៉ោះចាប់ផ្ដើមចេញផ្កាដំបូងរហូតដល់ពេលផ្លែ
គឺវាចាប់ផ្ដើមលេចចេញពីស្លឹកផ្នែកខាងលើចាប់រមូលស្លឹកឡើងលើ។
ជំងឺនេះអាចឲ្យប៉េងប៉ោះចេញផ្កា និងផ្លែបាន ប៉ុន្តែផ្លែនោះមានសភាពក្រិន
សំបកមិនរាបស្មើ។
លក្ខខ័ណ្ឌបង្កជំងឺ
ប្រពភនៃការកើតជំងឺនេះបណ្ដាលមកពីការស្តុកមេរោគនៅក្នុងគ្រាប់ពូជមេបា។
នៅពេលដំណុះចាប់ផ្ដើមមេរោគក៏ចាប់ផ្ដើមជ្រៀតចូលតាមស្នាមរបួស។ ជំងឺនេះអាចចំលងទៅដើមដ៏ទៃទៀត
ឬពីចំការមួយទៅចំការមួយទៀតដោយសារអំពើមេកានិចផ្សេងៗដែលជាហេតុធ្វើឲ្យដើមកើតជំងឺទៅប៉ះនឹងដើមមិនកើតជំងឺ
លក្ខខ័ណ្ឌចំការធ្លាប់ការបំផ្លាញ អាកាសធាតុក្ដៅ សំណើមបរិយាកាសចុះទាបខ្លាំង។
វិធានការបង្កា
និងកំចាត់
ការសំអាតស្មៅ
និងជំរកភ្នាក់ងារផ្សេងៗ ប្ដូរមុខដំណាំ ជ្រើសរើសរដូវ ការជំរើស
និងសំរាំងពូជពីមេបាល្អ ប្រើពូជធន់កំចាត់សត្វល្អិតជាភ្នាក់ងារច្រើនប្រភេទជាពិសេសគឺ
ចៃ មមាច ទ្រីប ត្រាំគ្រាប់ពូជជាមួយ Hydrochloric Acid ៥% ក្នុងកម្រិតសូលុយស្យុង ១/៥ រយៈពេលពី ៣-១០ ម៉ោងមុនពេលបណ្ដុះ ដើម្បីជួយកាត់បន្ថយនូវមេរោគដែលជាប់នឹងគ្រាប់ពូជ។
ឧបករណ៍បណ្ដុះត្រូវបានយកមកត្រាំ ឬលាងសំអាតជាមួយនឹងសូលុយស្យុង Formaldehyde ១% មុនលាយធ្វើការបណ្ដុះ(Tomato IPM in california,1985)។
No comments:
Post a Comment